Türk döyüşçülərin sirri ortaya çıxdı | Atın quyruğu necə döyüş bayrağına çevrildi?

Qədim türk adətlərinə görə, döyüşə girən əsgərlər atlarının quyruğunu düyünləyirdilər. Bu həm də igidlik simvolu sayılırdı.

Atın quyruğunu düyünləyirdilər ki, döyüş vaxtı ora-bura ilişib hərəkətini məhdudlaşdırmasın. Quyruğuna düyün vurulan at anlayırdı ki, o döyüşə hazırlanır və buna görə də meydana girəndə ürkmürdü. Döyüşçü döyüşdə həlak olurdusa, onun atının quyruğunu öz nizəsinin ucuna keçirib məzarı üstünə basdırardılar. Məzarı görən hər kəs orada bir qəhrəmanın uyuduğunu anlayardı.

Zaman içində türklər nizəyə keçirilmiş at quyruğunu tuğ deyə özləri ilə savaşa aparmağa başladılar. Bu, əsgərin ölümə hazır olması anlamını verirdi. Tuğ eyni zamanda qəhrəman döyüşçünün öldürdüyü düşmən əsgərlərinə də işarə idi. Bəzən əsgərlər öldürdükləri əsgərlərin atlarının quyruğunu öz dəbilqələrinə və ya nizələrinə taxardılar.

Sonralar at quyruğunu xüsusi iplərlə əvəz etdilər və bu döyüş bayrağı rəmzinə çevrildi. Tuğ, toğ və ya tuk türk və Altay xalqlarının dövlət ənənəsində suverenlik rəmzidir. Monqollar buna çəkmə deyirlər. Uğur və bərəkət əlaməti kimi istifadə olunur. Bəzən müharibə, itaətsizlik və üsyan arzusunun simvolu kimi istifadə olunurdu.

Əvvəllər bayraq üzərində asıldığı halda, sonralar xüsusi olaraq doqquz qollu mizrağın ucundan asılmağa başlandı. Türklərin doqquz tuğ adəti doqquz rəqəminin müqəddəsliyini, səmadakı doqquz planeti təmsil edir. Türklərin dünya anlayışında göy doqquz qat, yer isə doqquz bölgəyə bölünür.